Feier mol keng op

Jo, et huet keen Enn.

Et huet kee Wert sech driwwer opzereegen, seet den desillusioneierten aalen Mann. Mengs de wierklech? Ech fannen, et gett sech net genuch opgereegt iwwert sou Saachen.

Jo, vläit well ech eng ‚heile Welt‘. Ass et dann net mäi Recht, mech iwwert dei ’net heile Welt‘ opzereegen? Ass et net mäi Recht drop ze hoffen, daat se sech bessert, daat et och a menger Hand kinnt leien, se ze änneren. Verstoot mech net falsch, ech well net d’Weltherrschaft u mech räissen. Ech fillen mech och net sou staark ze mengen, ech kinnt Grousses beweegen. Mais c’est les petites choses qui changent le monde.

‚Et ännert jo dach näischt‘, ‚maach der dach keng Méi‘, ‚et huet souwisou kee Wert‘. Firwaat dann? Ech hun schon puer Saachen beweegt. Jo, well ech mer Meih gin hun. Kleng Saachen jo, e Sträit geschlichtet, e Kolleeg zur Vernunft bruecht….mais quand meme. An ech sin stolz op esou Saachen. Wisou soll ech dann net mi wäit goen? Wisou soll ech dann net probeieren, e puer méi Leit zur Vernunft ze brengen? Ech mengen net, daat ech e groussen Geescht sin, deen en Paradigmen-Wechsel kann veranlassen, nee, ganz secher net. Ech mengen just, daat ech kann, wann ech et nemmen well, wann ech mer richteg Méih gin, d’Leit vläit kinnt op verschidden Saachen opmierksam maan. Jiddereen kann daat, mengen ech. An vill Leit maan et net, well se mengen, et giff dach souwisou näischt gin. ‚Wee näischt mescht, dee näischt brescht‘ seet meng Bomi. Natierlech muss een heinsdo en verschassenen Schoklaskuch baacken, iert een dann den Trick eraus huet. Mais wisou soll een dann net probeieren? Wisou soll een d’Hoffnung an seng eegen Fähegkeeten, iert een iwwerhaapt probeiert huet, se ze testen, opgin?

Habe Mut! Prends possession de toi-meme! Jo! Maach eppes!

Jo, vläit kann ech näischt Grousses beweegen. Mais ech probeieren et awer. Probeieren kann näischt schueden, et huet een näischt ze verleieren. Jo daat heiert een oft. D’waert wuel eng Wourecht sin.

Published in: on September 24, 2009 at 7:20 pm  Comments (4)  

Sensibelchen

Vläit reegen ech mech zevill iwwer Klengegkeeten op.

Mais ech fannen einfach, daat, am allgemengen, d’Leit vill ze vill Kameidi maan. Sie bringen mir alle die Dinge um, seet den Rilke. Maja, daat ass et. All daat ‚parler pour ne rien dire’….firwaat, firwaat schwätzen d’Leit esou vill? Firwaat schwätzen d’Leit esou vill Brach? Domadder well ech lo op KEE FALL behaapten, daat ech net och oft Brach schwätzen. Ech froen mech just, waat daat soll? An wisou daat d’Leit den Fernseh aschalten, fir sech daat unzeheieren? Si mer all Masochisten? Oder hun di meescht Leit daat gaer, deen Brach? Oder sin mer dermoßen dorunner gewinnt, daat mer den Kameidi nemmi als steierend empfannen?

D’Lescht Keier, wou ech an enger Grouss-Staadt wuar, konnt ech net schlofen. Zevill Kameidi. ‚Ech heiren daat alles net mei‘ seet mäin Gastgeber mer dann. Jo, en huet sech halt dru gewinnt. Daat ass jo normal. Mais d’Leit gewinnen sech net nemmen un den Grouss-Staadt Kameidi, mais och un all aaner Zort vu Kameidi. Ass daat dann net e bessen eng Ent-sensibilisierung, dei d’Leit do matmaachen? Ass daat net schiedlech fir de Geescht?

Ech schwätzen vun Discoen, wou d’Musik ze huart ass, ech schwätzen vu Fernsehsendungen, wou dee ganzen Zäiten geschwaat gett. Weint deem ganzen Geschwätz gett een vun aaneren Saachen ofgelenkt. Wei zum Beispill di schéin Biller, déi, wei et schingt am ‚Hannergrond‘ laafen. Well se gin nämlech an den Hannergrond gedrängt. An dann, d’Musik. Ech giff et flott fannen, wann ech méi wei den fetten Bass vun der Musik, dei an den Discoen leeft, giff matkreien. Oder ass soss näischt dohannert? Heinsdo wuel schon…an mier kreien et guer net mat.

Den Computer brummt, den Handy piipst, et kennt en Auto laanscht d’Haus gefuer….an domadder verpassen ech d’Zwitscheren vun der schéiner Amsel, dei firum Haus trällert.

Et ass selwescht mat der Luucht. Alles ass beliicht. An domadder kreien ech den Ufank vun der Dämmerung net mat.

Eis Sinnesorganer gin mat Andreck vollgepumpt an waat ass d’Konsequenz? Se stompfen of, an mier kreien subtil Geräicher, subtil Liicht-ennerscheeder net mei mat. Ass daat dann net schlemm? Et ass alles ze grell an ze huart.

Mier ass daat zevill. Et ass net friddlech. Kee Wonner daat d’Leit aggro gin. Vläit sin ech och verwinnt. Wou ech lo wunnen ass Rouh an Natur. Ausserdem gesäit meng Staadt (huhu MENG, jo wei och emmer) sou aus, wei wann se an Pastell-Faarwen Deppecher gezapft wier. Hach, ech vermessen daat. D’ass friddlech. Wei och emmer.

Mäi Punkt ass, daat mer di lescht Zäit emmer rem opgefall ass, daat vill Leit einfach nemmi roueg kennen sin. Fir si ass et onangenehm, op enger Plaatz roueg  ze setzen an näischt ze schwätzen. Et muss geschwaat gin, et muss, et muss. Well soss kinnt een jo mengen, et hätt een näischt ze soen.

Ech froen mech heinsdo, waat dorunner schlemm ass. Ech mengen, natierlech huet een heinsdo keng Idee waat schwätzen, huet een eben ’näischt ze soen‘. Waat ass dann? Dann soe mer eben näischt an kucken waat ronderem engem leeft. Ech sin Sensationsgeil. Just si fir mech dei Saachen, dei als Sensatioun präsenteiert gin (Nackter Opa auf dem Time-Square oder sou) keng Sensatiounen. Wisou brauchen d’Leit Schockeren?

Wahrscheinlech ass et eng Art Kompensatioun. Vill Leit hun eben keng ze din, gin schaffen an kucken dono Fernseh. An well hiert d’Liewen halt dermoßen langweileg ass, brauchen se heinsdo esou e Schub, deen se um Liewen hält. Et ass vläit en Abwehr-mechanismus geint Liewensmiddegkeet. Et ass eng Drog, d’Sensatioun. An jiddereen ass ofhängeg. Dofir mierkt keen méi, daat et an den Discoen ze haart ass.  (Natierlech iwwerdreiwen ech, natierlech ass et net jiddereen. mais vill Leit) An et ass schlemm, daat dann dei, dei eigentlech normal, niichtern sin, an och vun engem Villtgen deen zwitschert faszineiert kennen sin, dann schief ugekuckt gin an gesoot kreien: So hues du eppes gedronk?

Published in: on September 24, 2009 at 6:59 pm  Comments (8)  

Ech soen näischt!

Ech fannen et eng schrecklech Freiheitsberaubung, heinsdo net dierfen säi Baack ze haalen. Zum Beispill hun ech um Pro 7 sou eng Werbesendung gesin, wou d’Leit encourageiert gin, wielen ze gon. Bon. Ech fannen daat net gudd. Gei wielen wanns de wells, an net wann d’Sonia Krause dier daat seet. Iwwerhaapt daat ganzt ge-Antrichters. Di genial nei Kach-Sendung um RTL: ‚Mat bessen Parmesan ass daat dooten besser’….ma looss se dach gewaerden. Jo, daat do ass eng Bagatell, ech wees. Mais emmer daat: Fann daat lo gudd- Gespacks geet mier einfach fatzeg op de Geescht. Ech hätt baal an den Fernseh geschloen, wou echen bestemmtenen Här gesin hun, Filmer ze kommenteieren an ze kritiseieren. Et huet vun Subjektiviteit nemmen su gespruddelt. Also, ech hun deen film immens fonnt, deen muss der onbedingt kucken gon. Jo, wann den Här Filmkritiker (quoi???) daat seet… dun wuar ech op utopolis.lu (well ech wollt den kinosprogramm kucken) an hu gesin, daat bei all film 3 stären dobäi stungen. Aha, se sin also alleguer gläich gudd. Ma dann maacht iwwerhaapt keng Stären dohin. An iwwerhaapt, wann der Stären dohi mat, dann erklärt aerch, wisou deen een der 2 kritt an deen aaneren der 5.

Et ass jo schliesslech Affaire de Gout. Beschreiwen, wei den Film opgebaut ass, waat fir e Genre et ass, e.t.c….mengetwegen. Mais ze soen, deen wier gudd, an daat de Leit dann opsetzen. Nee. nee nee nee.

Mais et muss een jo seng Meeeeeeeenung son, och wann een entweder iwwerhaapt keng huet, oder och wann een nemmen tescht gut a schlecht differenzeieren kann. Et muss emmer geschwaat gin. Well  Rouh, jo rouh, daat ass onangenehm.

Ech hun di Kachsendung do gekuckt (Kochduell oder wi heescht se) an hu mer geduecht: Blaaaaa blaaaaa blaaaaa. Kann de Moderator net einfach säi Baack haalen an d’Leit kachen loossen? Asou, dann wier et langweileg? Ma ech fannen net.

An dann gett sech gewonnert, wann d’Kanner blären an nemmi wessen roueg ze sin.

Published in: on September 24, 2009 at 4:29 pm  Comments (2)  

Sehnsucht

 

Das ist Sehnsucht: wohnen im Gewoge

und keine Heimat haben in der Zeit.

Und das sind Wünsche: leise Dialoge

täglicher Stunden mit der Ewigkeit.

 

Rilke.

Published in: on September 17, 2009 at 7:09 am  Kommentar verfassen